124- خون دل
از دیده خون دل همه بر روی ما رود بروری ما زد دیه نبینی چهار رود
ما در درون سینه هوایی نهفته ایم برباد اگر رود دل ما زآن هوا رود
برخاک راه یار نهادیم روی خویش برروی ما رواست اگر آشنا رود
یل است آب دیده و برهکه بگذرد گرچه دلش زسنگ بود هم زجا رود
ما را به آب دیده شب و روز ماجراست زان رهگذر که بر سر کویش چرا رود
خورشید خاوری کند از رشک جامه چاک گرماه مهر پرور من درقبا رود
حافظ به وی میکده دایم به صدق دل چون صوفیان صومعه دار از صفا رود
توضیحات :
خون دل ( استعاره از اشک ) رود ( جاری شود ) ماه مهر پرور( استعاره از معشوق زیبای مهربان ) برروی ما رود ( قدم بر سر ما گذارد ) هوایی نهفته ایم ( محبت او را درسینه داریم ) بگذر ( عبور کند ) کوی ( خانه جانان ) رشک ( حسد ) معنی بیت 2( ما درفضای سینه محبتی پنهان کرده ایم که اگر دل ما به باد رود و جان درگرداب خطر افتد ا زتاثیر عشق است که درمانهان است ) معنی بیت 3( ما چهره خود را برخاک راه محبوب نهاده ایم پس بجاست اگر آشنا برروی ما قدم گذارد ) معنی بیت 6( اگر یار عشق آفرین و ماه رخسار قبا پوشد و طنازی کند و نورافشانی نمایدخورشید خاور از شدت حسد لباس برتن پاره کند )
نتیجه تفال :
1- این نیت برشما مبارک باد به زودی عملی می گردد و گره از کار شما باز می شود و موقعیت بسیار خوبی به دست می آورید و از سفر کرده اطلاعی می رسد و از کارخود کاملاً رضایت خواهید داشت و گردش روزگار بر وفق مراد خواهد شد
2- حافظ در بیت آخر می فرماید ( حافظ با نیت و قصد درست و با دلی پاک مانند درویشان خلوت نشین به میخانه معرفت روی می آورد ) پس جنابعالی نیز اولاً نذر خود را ادا کنید ثانیاً به یکی از مشاهد متبرکه بروید و دعا کنید ثالثاً برای گشایش کار خود سوره مبارکه فتح را با حضور قلب و معنی بخوانید که بسیار موثر است
3- لطفا ادامه شرح تفال را در ویدیو زیر تماشا کنید ...
کمی بیشتر در خصوص غزل بدانید :
شرح غزل :
معانی لغات غزل(۲۲۰)
خون دل:کنایه از اشک چشم ؛ اشک خون آلود.
هوایی: آرزویی.
ماه مهر پرور:محبوب ماه مانند و مهر انگیز، معشوق مثل ماه و نازک طبع.
آشنا:یار آشنا.
بر روی مارواست اگر آشنا رود:اگر یار آشنا، قدم بر روی صورت ما گذارد و برود روا پسندیده است.
ماجرا: بحث وگفتگو، گرفتاری وبگو مگو ، کشمکش.
صدق دل:خلوص نیت ، صفای باطن.
صوفیانِ صُفّه :اهل صفه که در صدر اسلام فاقد عشیره و قبیله ومنزل بوده وروزها بر روی صفه و سکویی مجاور حرم رسول اکرم ( ص) گرد هم جمع می شدند.
دارالصفا:اشاره به خانه پیامبر اسلام .
معانی ابیات ابیات غزل (۲۲۰)
(۱) پیوسته خون دل ، از دیدگان بر وری چهره ما جاری است. چه بگویم که از دست دیدگان بر صورت ما چه می گذرد؟
(۲) مادر سینه و درون دل خود میل وآرزویی پنهان کرده ایم که اگر سر ما ( روزی) بر باد رود ، به خاطر آن آرزوست. (۳) اگر آن محبوب ما پیکر نازپروده من ، قبا پوشیده خرامان بگذرد ،خورشید مشرق از حسادت جامه بر تن چاک خواهد کرد.
(۴) صورت خود را بر روی خاک راه محبوب نهادیم . روا باشد اگر آن یار آشنا پای خودرا بر روی صورت ما بگذارد .
(۵) اشک دیدگان ما به سیل می ماند . بر هر کسی که بگذرد ، اگر دل او هم چون سنگ باشد، از جای کنده و باخودمیبَرَد.
(۶) ما هر شب و روز با اشک دیدگان خود کشمکش داریم که چرا این اشک روان ( بدون ما) به سر کوی محبوب می رود.
(۷) حافظ ، همانطورکه مؤمنین اهل صفه همه روزه در محل صفّه ( مجاور حرم رسول اکرم (ص ) جمع می شدند،ازپاکینیّت و صفای دل به کوی میکده می رود.
شرح ابیات غزل(۲۲۰)
وزن غزل: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
بحر غزل: مضارع اخرب مکفوف محذوف
*
این غزل احتمالاً در اوایل حکومت شاه شجاع سروده شده و به جز بیت سوم آن که می توان ایهام آن را به شاه شجاع ربط داد ، بقیّه ابیات آن یک غزل عاشقانه را تشکیل می دهد . در نسخه های مختلف ، مصراع دوم بیت مقطع غزل به صورتهای : ( چون صوفیان صومعه دار از صفا رود، ( .. دارالصفا رود) آمده که ( چون صوفیان صُفه دارالصفا) رود مضمون مناسبتری بود انتخاب گردید.
شرح جلالی بر حافظ – دکتر عبدالحسین جلالی
غزل به قلم علامه قزوینی :
از دیده خون دل همه بر روی ما رود بر روی ما ز دیده چه گویم چه‌ها رود
ما در درون سینه هوایی نهفته‌ایم بر باد اگر رود دل ما زان هوا رود
خورشید خاوری کند از رشک جامه چاک گر ماه مهرپرور من در قبا رود
بر خاک راه یار نهادیم روی خویش بر روی ما رواست اگر آشنا رود
سیل است آب دیده و هر کس که بگذرد گر خود دلش ز سنگ بود هم ز جا رود
ما را به آب دیده شب و روز ماجراست زان رهگذر که بر سر کویش چرا رود
حافظ به کوی میکده دایم به صدق دل چون صوفیان صومعه دار از صفا رود
غزل به قلم شاملو :
#####
غزل به قلم الهی قمشه ای :
#####
غزل به قلم عطاری کرمانی :
از دیده خون دل همه بر روی ما رود بروری ما زد دیه نبینی چهار رود
ما در درون سینه هوایی نهفته ایم برباد اگر رود دل ما زآن هوا رود
برخاک راه یار نهادیم روی خویش برروی ما رواست اگر آشنا رود
یل است آب دیده و برهکه بگذرد گرچه دلش زسنگ بود هم زجا رود
ما را به آب دیده شب و روز ماجراست زان رهگذر که بر سر کویش چرا رود
خورشید خاوری کند از رشک جامه چاک گرماه مهر پرور من درقبا رود
حافظ به وی میکده دایم به صدق دل چون صوفیان صومعه دار از صفا رود
غزل را بشنوید :
#####
کلیپ های مرتبت با غزل :
#####
#####
#####
الا ای طوطی گویای اسرار مبادا خالیت شکر ز منقار
پاسخحذفسرت سبز و دلت خوش باد جاوید که خوش نقشی نمودی از خط یار
این صفحه عالی هستش و من خیلی دوسش دارم. تفال به حافظ شیرازی برای من خیلی جالب و حقیقیست. اما تنها به کسانی توصیه می کنم که با ایشان پیوند روحی برقرار می کنند و معتقد به روح بلند و اشعار نابشون هستند.
سلام.میگم واقعٱ شدنی هست یا دلخوشی هست؟
پاسخحذف